البته فائزه به این راحتی ها از کسی دلگیر نمیشه:)

دل می شکند دیگر
چکارش می شود کرد
نمی شود ک با طناب ببندیش
و به او بفهمانی که از آدم ها نباید دلگیر شود
نتیجه اش می شود این ؛
که می شکند
بدجور!
از آن شکستن هایی ک اگر بخواهی تکه هایش را جمع کنی و دوباره بچسبانی هیچ جوره نمی شود
دل است دیگر، عقل که ندارد
که بگوید یک حرف بود بگذر
دل است و سرشار از احساس
با حرفی می شکند
و بغض میکنی و
بغض
و بغض
و اینجاست ک پای عقل به میان می آید
قلب را می بیند
پای تنفر را می کشد وسط
تنفر را پس میزنی
قلبت تحمل آن را ندارد
اشک میریزی
اشک
و
اشک
و بعد عقل می آید و معادله میچیند
معادله ای که «رب» به او یاد داده
ببخش تا بخشیده شوی

+ کسانی که به من نزدیک تر هستند،میدونن که خیلی دیر ناامید میشوم ، همیشه کسی که تا لحظه ی اخر به بقیه امید میدهد ،نمیتواند که زود ناامید شود
هدفم از پست قبل،سیاه نمایی یا انتقال ناامیدی نبود...
هرچه بود ،لایق این نبودم که عده ای خصوصی با خشم بی احترامی کنن  ! چند نفری لغو دنبال بزنن و کس دیگری در وبلاگش به مسخره بگیرد صحبت هایی رو که حتی کلمه ای از آنان دروغ نبود..
+خشم هرگز برنخیزد جز ز کبر و ما و من  
هر دو را چون نردبان زیر آر و بر افلاک شو
مولانا
+ ولی ما همچنان دوستتان داریم :)
برای دوست داشته شدن امن هستی؟