قلب :: زندگی من و تو

قلب

شنبه, ۱۷ آبان ۱۳۹۹، ۱۲:۴۸ ق.ظ

گفت : چجوری آدم ها رو می‌بخشی؟!
گفتم : قلب من مثل خاک !
روی خاک اگه پا بذاری، حتی اگه لهشم کنی؛ فقط به یه نسیم نیاز داره تا دوباره مثل حالت اولش بشه!
ولی قلب تو مثل یه درخت می‌مونه؛ اول بذر نفرت رو توی قلبت می‌کاری و این بذر کم کم شروع به ریشه زدن می‌کنه و قوی و قوی تر می‌شه
گفت: ترجیح میدم مثل یک درخت قوی باشم تا مثل خاک پست و بی ارزش!
گفتم: اختیار با خودته، ولی حواست رو به دو‌ چیز بده!
اول اینکه، مواظب باش اون ریشه های نفرت، اونقدر قوی نشن که قلبت رو مچاله کنن؛ چون قلب مچاله شده مساوی با مرگه!
دوم اینکه، خاک از درخت قوی تره، چون بدون خاک، وجود درخت معنی پیدا نمی کنه
همونجوری که بدون آدم های بخشنده ( خالق بخشنده) جهان معنی پیدا نمی کنه!

+ مکالمات شبانگاهی بین خودم و خودم!
+ جناب نادر ابراهیمی عزیز اومدن و با یک نگاه عاقل اندر سفیه گفتن: چی برای خودت میگی؛ چرا تعاریف رو عوض میکنی
گوش بده بچه جون

قلب، خاک خوبی دارد. در برابر هر دانه که در آن بنشانی، هزار دانه پس می‌دهد.
اگر ذره‌یی نفرت کاشتی، خروارها نفرت درو خواهی کرد. و اگر دانه‌یی از محبّت نشاندی، خرمن‌ها بر خواهی داشت.

نویسنده ی محبوبم، شما درست میگین ولی خب این لزوما به معنی این نیست که من اشتباه میگم!
+ قلب شما چه مدلیه!؟

۲۲

۰ ۹۹/۰۸/۱۷

Faezeh

۱۷ آبان ۹۹ ، ۰۱:۱۰

مهدی

حس میکنم الان عوض شده.

همیشه همه رو میبخشم ولی قدیما اینجوری بود که سعی میکردم آب رو همیشه آروم کنم.

یعنی حتی اگه کسی از دستم ناراحت هم بود، هم سعی میکردم برم و خوشحالش کنم.

الان دیگه اینجوریه که از طرف خودم سعی میکنم همونقدر که قلبم میگه وظایفم رو انجام بدم و دلمم برای کسی نسوزه که از دست من ناراحته. چون تازه فهمیدم ملت از دست من ناراحت نمیشن، چون آزاری معمولا نمیرسونم و اگه هم برسونم جبران سعی میکنم کنم. فهمیدم که از دست خودشون و سوء برداشت های خودشون ناراحت میشن که دیگه مشکل من نیست. مشکل شخصیتی خودشونه که یا باید راحت باشن و عذابش رو بکشن و یا زحمت بکشن و درستش کنن.

دیگه هر وقت حسش اومد که به کسی خوبی کنم خوبی میکنم. زوری انجامش نمیدم و بنظرم اینجوری بیشتر خودم هستم.

۱۷ آبان ۹۹ ، ۰۱:۲۹

یا باید بزرگتری باشه و آدم ازش یادبگیره یا این که جایز الخطا هستیم و باید خطا کنیم و یادبگیریم که دیگه خطا نکنیم.

بزرگترامون خیلیاشون شرایطش رو نداشتن که بزرگ بشن و بتونن درست بهمون یاد بدن.

شاید برای بچه های آینده بزرگتر های بهتری بشیم.

۱۷ آبان ۹۹ ، ۰۲:۱۲

Fatemeh Karimi

چه مکالمه زیبایی خودت با خودت داشتی :))

منم خاک، گاهی حتی به نسیم هم نیازی نیست و هر چند اذیتم می کنه ولی از داشتنش خوشحالم :)

۱۷ آبان ۹۹ ، ۱۰:۴۰

** گُلشید **

چه پست قشنگی بود:)

منم فکر کنم خاک ولی خب قدرت نسیمی که میاد یکم کمه و باید زمان بگذره تا اون جای پا کاملا پاک بشه:) البته جدیدا اینطوری شدم.قبلا شاید به همون نسیمم نیازی نبود.

۱۷ آبان ۹۹ ، ۱۰:۴۲

Stella =]

قلب من فازش معلوم نیست :/

یه دفعه خاکه ، یه دفعه سنگه ، یه دفعه درخته ، یه دفعه آبه ، یه دفعه هم میبینی اصلا نیست :/

۱۷ آبان ۹۹ ، ۱۷:۱۳

|•° ن.م °•|

خاکی که بعضی وقتا بذر درخت کینه توش میفته!!

ولی اینو میدونم از طرف دور باشم کینه ندارم بهش. کلا انتقام گر نیستم

۱۷ آبان ۹۹ ، ۱۹:۱۳

سارا سماواتی منفرد

سلام

من کلا وقتی از کسی ناراحتم وقتی می خوابم و صبح پامیشم کلا فراموش می کنم میشه کدوم دسته ؟ اما اگه قلبم ترک برداره به این راحتی ها یادم نمیره اما خود خوری نمی کنم .

۱۸ آبان ۹۹ ، ۲۲:۳۰

امیر +

قلب من ؟

نمیدونم. بعضی وقتا می‌بخشم. بعضی وقتا فرد بخشیده شده رو نمی‌تونم ببخشم . فقط فکر و ذهنش ثانیه‌ها و دقیقه‌ها و ساعت‌ها در ذهنم جاری می‌شه فقط کافی هست که اسمش رو ببینم یا بشنوم و یا با دیدن عملی شبیه به اون یادش بیفتم و یا اینکه ببینمش و یا اینکه صداش رو بشنوم و خب تقریبا چند ساله که راه‌حلی نیافتم :(

گاها شخص رو می‌بخشم چون می‌گم تقصیر من بوده که الان اینطوری رفتار می‌کنه ولی وقتی می‌بینم که بعد بخشش میاد و دلم رو به ارتعاش درمی‌آره و می‌شکنه میگم بخشش برای این فرد حکم مرگ رو داره!

نمیدونم به این قلب چی می‌گن.

۲۶ آبان ۹۹ ، ۱۳:۵۳

خوشحالم که خوشت امد:)

فقط شرمنده کیبوردم مشکل داره نتونستم کامل ویرایشش کنم و کلمات رو به درستی بنویسم:)

زندگی من و تو

زندگی من و تو

زندگی بی رویِ خوبش، بدتر است از مُردگی

قلب

نظرات (۲۰)

ارسال نظر